கவிதாயினியுடன்  காதல்   (Love with a poetess)

உன் கவி உலகில் நுழைகையில்
நான் கனா காண ஆரம்பித்தேன்

உண் எழுத்துக்களுக்கு சிறகு முளைத்தது
உண் வார்த்தைகள் வங்காள வேங்கையாய் உறுமியது
உண் சொற்றொடர்கள் தங்கரதமாய் நடைபோட்டது

உனது கவிச்சாரம் என்னை அத்தங்கரதத்தில்
ஏற்றி வேங்கையை சாரதியாக்கி விண்ணில்
உலா வரச் செய்தது.


Whenever I enter your world of poetry, the high definition visual imagery woven all around me
 instantly converts me into a dreamer and carries me from this barren earth to a world of fantasy
giving me an ephemeral surreal experience. Your letters start growing wings, your words roar like
the majestic Bengal tiger, and your phrases morph into a golden chariot. The emotions attached,
the similes, metaphors, alliterations, subtleties, the teasers, stimulants, intoxicants,
and in totality the whole essence of your poem places me in the flying golden chariot driven
 by the majestic felines and rides me through the greatest of lands, seas and skies.

Your words have done the impossible – changed the stubborn minds of the men, whose minds
 were molded all over these years by direct contact with the stark reality and ordinariness of life,
 by infusing a sense of hope of experiencing greatness in this life just like the heaven in the after-life.